Bir varmış gibiyim, bir yokmuşçasına.

Kilisenin tam karşısında kurban bayramı,
O kanlar koyunun gırtlağından mı?
İsa'nın gözlerinden mi?
Dilenma mı?
Hiç değil,
Zaten sikimde de değil

Artık gözümün biri hep kapalı,
Duymadığım sesler için kulak kesiliyorum.
Ve artık kalbimin bazı kapakçıkları da kapalı,
Vücudumda hiç kıkırdak kalmadı.
Sigara içmiş akciğer resmi gibi kötü örnek gösteriyor artık insanlar beni.
Sol kolum sağ kolumdan 3 karış kadar uzun,
Kelimeler başkalarının boş sayfalarında...
Öyle büyük bir et beni geçiyor ki aklımdan şimdi,
Artık susup kemalime eriyorum.

Sıkışmış bu enerjimin çiçeklerin açmasına vesile olmasını elbette ben de isterim.
Veya küçük bir çocuğun dağılan saçlarını taramasını,
Patlak sokak lambasının ampulünü değiştirmesini,
Maraton koşan bir kadının yanında koşup su vermesini,
İsterim.
Yıldırımlar düşmese!

Hoşgeldin yalnızlık.

UYUMA

Geceleri uyumak, kimi zaman mesai gerektiren bir iş gibidir. Nitekim dün gece de ciddi bir mesai harcadım. Esasen uykuya dalamamak insanların şiirlerinde, öykülerinde oldukça sık kullandıkları bir tema olmasından kaynaklı mıdır bilmem fakat romantik bir durummuş gibi nitelenir. Oysa benim için durum öyle değil maalesef;

Öncelikle uyumadan önce aklımdan geçenleri durdurmam gerekir. İnsan bi düşününce, her şeyi unutup güzel bi uykuya dalmanın çekiciliği ile bu işin altından kolaylıkla kalkabilir gibi geliyor. Benim yaşadığım durum ise biraz daha farklı. Düşüncelerimin kontrolü bende değil. Tek meşguliyetleri (en önemli olduklarını ispat etmek istercesine), o anı domine etmeye çalışmak. Şöyle ki;

Şimdi bir geyik sürüsü düşün. Sen bu sürüyü derenin bir yanından diğer yanına geçirmeye uğraşıyorsun. Bu bile oldukça zor bir iş olsa gerek. Şimdi bu sürünün içerisine bir sürü koyun, bufalo, zebra ve inek v.b. mahluk ekleyin. Sonra bunları birbirlerine iyice karıştırın. Bu sürünün geçiş yönünün de önemi kalmasın ve bu sürülerin geçtiği nehre yeter miktarda timsah, kıyılara da 4'er, 5'erli aslan sürüleri ekleyelim. Aşmamız gereken ilk merhalemiz bu. Kolay olmasa da, bu aşamayı bilincimizin yavaşça kapanarak bize yardım etmesi sonucunda geçiyoruz. 

Hemen ardından yarı bilinç durumundaki tecrübemiz zuhur eder;

Ne olduğunu daha çözemediğin rüyan bir anda kesilir, sonra bi trak girer ( o esnada rüyanın bir karesi veya kelimesini tekrar edersin), rüya devam ederken o an gelir; 

Akciğerlerin günlerdir bomboş kalmış gibi "NEFES AL!" diye bağırır. Sen derin bir nefes alma çabası içerisinde iken suyu sıkılmış o beyninin tamamını kötü bir his kaplar. Sanki ölümden dönmüşsün ama yaşamın kapısından da tam olarak içeriye girmemişsin. Tam da bu aşamada "ölecek miyim, yaşayacak mıyım?" sorusunu yanıtlamaya çalışırsın. Motor sinir sitemin devreye girerek seni hareketlendirir ve uyandırır. Doğal olarak bok gibi hissedersin. Saat geç bir saattir ve kuvvetle muhtemel ertesi gün işin vardır. Uyumalısın. Sanki hiçbir şey olmamış gibi kafanı yastığa koyarsın (az önce olanları inkar edersin). Uykuya dalman oldukça uzun bir zaman alır. Bu kez çenen kilitlenir, istemsiz bir kas hareketi yaparsın ve hop yine yatak odanda olduğunu kavrarsın. Dışarıdan gören olsa iyi saatte olsunları gelmiş bunun der herhal. 

Kalkar tuvalete gidersin. Bi yüzünü yıkarsın. Gözüne bakarsın. Göz kapaklarında endüstriyel tarım mahsülü gibi altlı-üstlü iki arpacık. İş yerine yeni elemanlar almışsın yetiştirmeye. İtalyanlar bır bır konuşur bi taraftan. Haftaya fuar var! koştur. Annenin kocaman kalbinin anjiyosu vardır salı günü ve hemen çarşamba çıkıp sahneye insan eyleyeceksindir. 

Yine gider yatağa başını korsun. 

Anlarsın ki yetmez yüreğin terk-i vücut ederken gırtlağında takılır kalır.

yamyamlar

masam,kağıtlarım,yazı makinam,
üstüm başım kan içinde,
kan içinde kaldırımları geçtiğim şehirlerin,
duvarlarda ellerimin izleri kan içinde,
yarmışım göğsümü,yüreğimi yiyoruz bir dişiyle beraber.
mektup yaz,telgraf çek,telefon et,
geliyorum,geliyorum,geliyorum de.
ölüm,uslandır beni.

Nazım

SOĞUK KARANLIK MADDE

Bu kaçıncı lansor oldu bilmiyorum, birayla yuvarlayıp içtiğim. Artık içki içmek istiyosam öncesinde ve sonrasında midemi tamir etmem gerekiyor. Gelirken bakkalı gördüm kapısının önünde boş-mal bakıyor dışarı. Niçin bekliyor acaba? Yeni müşteriler mi? Bayram tatilinde memlekete gitmek mi?
Torunlarını sevip gülümsemek? Ayaklarını uzatıp, karısına çok çalıştığını vurgulayarak, hizmet edilmesini beklemek, elinde kumandayla?

Camın önünde beslediğimiz kedi. Belli ki biyolojik saati kurmuş, alarm çalmış beni bekliyor. Canımın sıkkın olması onun için fark eder mi acaba? Kedimiz Şanslı da, o da yedikleri şeyi yemek sanıyorlar. Biz kulağa daha hoş gelsin diye "mama" diyoruz. İçinde ne bok olduğu belli olmayan, bozulmayan bi şey işte. İnsanların günde iki hapla beslenecekleri günler için kediler üzerinde bi deney gibi sanki. Acı...

Ben neden eve giriyorum peki?
Ne bekliyor beni evde, mutluluk mu? Hiç sanmıyorum adamım. Dinlenmek? Anlamsız yere yorulan bir insanın dinlenmeyi hak ettiğini düşünüyor musun gerçekten? Vagonlara, gemilere, otobüs ve arabalara ne bok yemeye biniyoruz? Şu suratların sıfatına baksana!

Elimdeki mouse'u havaya atsam usb'sini çekip, beklenmedik şekilde el bombası gibi patlasa ve deve eğri boyun ekrana bakan aptal suratımla birlikte kazayla falan.
Borçlanıp borçlanıp çalışıyoruz. Kabul edin bunu. Yapılabilecek daha aptalca bir şey söyleyin bana. N'olur! Çok sıkıldım oğlum ben. Beni çok mutlu edeceğini düşündüğüm şeylerin mutlu etmeyeceğini de çoktaaan kabullendim.

Şu sıralar b'u- mutsuzluğumla yeni bi bileşen yaratıp "CDM - Soğuk Karanlık Madde" oluşturma aşamasındayım. Nedir bu Cold Dark Matter? CDM'ler fazla madde miktarı içerir ve daha düşük hızlarda hareket eder. Parçacıkları birbirleri ile kütlesel çekim yoluyla etkileşir ve diğer maddelerle zayıf normal bir etkileşimde bulunurlar. (viki peki) Bu parçacıkların var olduklarının hiçbir garantisi olmaması bir problem oluşturmaktadır.
Umuyorum  yeterince kenetlenirsek bunu izotopuna kadar becerebiliriz.

..ve karanlıkta seninle yan yana oturursak, sessizce ha?

http://www.youtube.com/watch?v=Hk3tURx8a2Q